“หัวใจ” มีอัตราการเต้นโดยเฉลี่ย 72 ครั้งต่อนาที
หากเรามีชีวิตยาวอยู่ถึง 70 ปี
หัวใจดวงน้อย ๆ ของเรา ต้องทำงานถึงกว่า 2.5 พันล้านครั้ง
หัวใจ จึงนับเป็นอวัยวะสุดแสนมหัศจรรย์ ที่ทำงานตลอดเวลา
ไม่เคยหยุด ไม่เคยพัก แม้ในเวลาที่เราหลับ
ว่ากันว่า…
ในช่วงเวลาที่ยังมีชีวิต
มีเพียงบางจังหวะ ที่ทำให้ “หัวใจ” หยุดเต้น
นั่นคือ วินาทีที่เรา “จาม”
หัวใจจะหยุดทำงานไปชั่วขณะ
มานึก ๆ ดูแล้วก็ใจหาย
เพราะผู้ชายแพ้อากาศอย่างผม พอฟ้าฝนแปรปรวดนิดหน่อย
อาการก็กำเริบ คัดจมูก น้ำมูกไหล
และจามติดต่อกันไม่หยุด
ยิ่งจามก็ยิ่งมัน จามต่อเนื่องไปได้เรื่อย ๆ
นับเล่น ๆ ช่วงที่อากาศไม่เป็นใจ… หัวใจผมหยุดเต้นไปหลายสิบหน
=================================================
ใคร ๆ ก็ว่า … “โลก” นับวันหมุนเร็วขึ้นเรื่อย ๆ
หลายคนเดินตามไม่ทัน ก็ออกอาการเหนื่อยล้า ท้อถอย
บางคราวเลยต้องหามุมสงบที่โลกหมุนช้า
เพื่อให้ชีวิตได้ปรับจังหวะที่เหมาะสม
แต่จะได้อยู่ในพื้นที่เงียบสงบแค่ไหน ก็เป็นเพียงเรื่องชั่วคราว
ถึงเวลาก็ต้องกลับไปสู่ “โลกความเป็นจริง” ที่เหมือนอะไร ๆ ก็รวดเร็วไปหมดอีกครั้งหนึ่ง
ในความเป็นจริง
โลกหมุนเปลี่ยนมาเช่นนี้นานแล้ว
เราต่างหากที่เพิ่งมาขอใช้เวลาอยู่บนโลกกลม ๆ เป็นเสี้ยวหนึ่งของวัฏจักรทั้งมวล
ความสงบที่ควรเป็น จึงอยู่ที่ “เรา” … ไม่ใช่ที่ “โลก”
ทำหัวใจให้สงบ นิ่ง เย็น
โลกจะหมุนเร็วช้า เราก็ยังเห็นและเป็นไปอย่างนั้น
ปรับจังหวะให้หัวใจเดินช้า โลกรอบตัวก็จะสงบนิ่งตาม
==============================================
มานั่งคิดดูแล้ว
ในชีวิตหนึ่ง หัวใจมีโอกาสหยุดเต้นอยู่หลายครั้ง
นอกจากในวินาทีที่เรา “จาม” แล้ว
ผมว่า … ยามได้พบกับสาวสวยน่ารักอารมณ์เย็น
เจ้าหัวใจตัวดี … ก็หยุดเต้นเป็นบางจังหวะเหมือนกัน :-)
เฮ้อ… เราคงไม่มีโอกาสหัวใจหยุดเต้นจากสาวสวยน่ารักอารมณ์เย็นแล้วสิ มีแต่หัวใจเต้นแรงทุกที… แต่ถ้าสาวสวยน่ารักอารมณ์เย็น กลายเป็นนางมารหน้ายักษ์อารมณ์ร้าย หัวใจเราคงหมดโอกาสเต้นอีกต่อไปแน่นอน เหอะ ๆๆๆๆๆ
รูปที่สามถ่ายที่ตลาดน้ำรึเปล่าน๊า…
หัวใจ..นอกจากทำหน้าที่สูบฉีดเลือดมาเลี้ยงอวัยวะส่วนต่างๆของร่างกายแล้ว ยังมีอีกหน้าที่นึงที่สำคัญกว่าอีก นั่นคือ
บอกความรู้สึกที่สัมผัสได้ด้วย “ใจ” วันไหนที่หัวใจเราเต้นแรง วันนั้นก้อเป็นวันที่เรามีความสุข และเช่นกันถ้าวันไหนเต้นช้าและอ่อนลงไปวันนั้นเราก้อคงไม่มีความสุขเท่าไร แต่จะทำยังไงล่ะให้หัวใจเราสามารถเต้นอย่างสมำ่่ำเสมอได้
อย่าเอาใจเราไปผูกไว้ที่เท้าใคร เพราะทุกครั้งที่เค้าเดินไป หัวใจเราก็จะแกว่งตาม แต่ถ้าเค้าบังเอิญเดินเหยียบหัวใจของเรา…เราก็คงเจ็บเพียงลำพัง
อันนี้ไม่เกียวกับโลกเดินไว หัวใจเดินช้านะพี่เอก แค่เป็นอีกแง่มุมของ “หัวใจ”
ไร้สาระมาก หุหุ
หัวใจผมเอาใส่กล่อง เก็บไปฝังดินานแล้ว งับ
ไม่ได้แวะเข้ามานาน
เพราะ
“ภาระพันธนาแห่งหน้าที่
ก็ทำได้เพียงกังวลถึงคนดี..
มาแล้ว…
ก็ได้อ่าน ได้ดูอะไรที่ทำให้ใจสงบนะ
ดีกว่าข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์
ข่าวในทีวี
ที่ขณะนี้..แทบไม่อยากดูเลย
อ่านหนังสือดีๆสักเล่มดีกว่า
อยากให้มาอัพเดททุกเดือน
ถ้าไม่รบกวนเกินไป
อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
รักษาสุขภาพด้วยนะครับ…
Hello from Newcatle,UK krub
I’m doing well here krub and how are you ?
I had “Jarm” from the first day I fly until now…that’s means my heart stop many time, right ?
take care krub, my bro.
บางครั้งหัวใจเราก็แทบจะแหลกสลาย
เมื่อได้รู้และได้เห็นบางสิ่งบางอย่าง
ที่มันบีบหัวใจ..จนแฟบลง
เหมือนเอามือกำฟองน้ำ..
แต่ในที่สุดแล้วมันก็กลับมาพองได้เช่นเดิม
ขอปันใจ