สมัยเรียนอยู่ที่จุฬาฯ (หลายปีมาแล้ว)
จำได้ว่ามีรุ่นน้องมาแนะนำให้ฟังว่ามีร้านอาหารกึ่งผับเปิดใหม่แถวนั้น
เจ้าตัวย้ำว่า เขาตั้งชื่อร้านได้เก๋มากเลยนะพี่ ชื่อร้านว่า “ตั้งหลัก”
ผมฟังตอนแรกก็ยังเฉย ๆ คนแนะนำเลยต้องเฉลยให้ฟังว่า
“เวลาถามกันว่า จะไปกินไหนดี… ก็จะมีคนบอกว่า
‘ไปตั้งหลักกันไหม?’ … ฟังดูแล้วมันให้กำลังใจดีพี่ แบบว่า จะทำอะไรต่อไม่รู้
แต่ (กู) ขอไปตั้งหลักก่อน”
ผมฟังคำอธิบายแล้วก็ได้แต่อมยิ้ม ถูกใจในความหมายนั้น ๆ
ไม่รู้ว่าเป็นความตั้งใจของเจ้าของร้านจริง ๆ หรือรุ่นน้องผมมัันตีความหมายได้อย่างดิบดี
อย่างไรก็แล้วแต่… จนแล้วจนรอด ผมก็ยังไม่ได้มีโอกาสไปเยี่ยมเยียนร้านตั้งหลักที่ว่า
ไม่รู้ทุกวันนี้ ร้านยังเปิดขายอยู่หรือเปล่า…
แต่ความหมายของการไป “ตั้งหลัก” ยังอยู่ในความทรงจำของผมมาตลอด
====================
ปีใหม่ปีนี้ ผมได้มีโอกาสเดินทางมาช่วยญาติที่เพิ่งเปิดร้านอาหารเล็ก ๆ ที่เขาหลัก จ.พังงา
เมืองเล็ก ๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่ค่อยมีคนรู้จัก แม้แต่กับคนไทยด้วยกัน
จนเมื่อเกิดโศกนาฏกรรมสึนามิเมื่อ 4 ปีก่อน
ชื่อ “เขาหลัก” ก็ปรากฏอยู่ในทุกสื่อในฐานะของจุดที่ได้รับความเสียหายจากเหตุการณ์มากที่สุด
มาถึงวันนี้ ความเศร้าโศรกอาจเจือจางลงไป แต่ร่องรอยของความบอบช้ำยังมีให้เห็น
ทุกปี ชาวบ้าน นักท่องเที่ยว และญาติของผู้ที่สูญเสียยังคงหลั่งไหลมารำลึกถึงบุคคลอันเป็นที่รัก

เขาหลักในวันนี้ ยังอุ่นหนาฝาคั่งด้วยมิตรภาพของผู้มาเยือนจากทั่วทุกมุมโลก
เป็นความอบอุ่นที่ไม่รุ่มร้อนจนเกินไป
แม้จะเป็นช่วงเทศกาลวันหยุดยาวติดต่อกัน แต่ผู้คนก็ไม่ได้มากจนถึงกับเบียดเสียด
แย่งกันกิน แย่งกันเที่ยว เหมือนจุดพักผ่อนเลื่องชื่ออื่น ๆ

ผมใช้เวลา 3 วันกว่า ๆ อย่างสบาย ๆ
ได้ช่วยถ่ายรูปบรรยากาศร้านนิดหน่อย พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิด และมุมมอง
ช่วยดูเรื่องเมนูร้านบ้าง พากันตะลอนไปชิมกาแฟฝีีมือคนใต้แท้ ๆ บ้าง
รวมทั้งเอาหัวไปตาก-ลม เอาก้นกลม ๆ ไปแช่น้ำทะเลให้หายคิดถึง

ค่ำคืนส่งท้ายปีเก่า ไม่มีเหล้ายา และปาร์ตี้เสียงดัง ให้รำคาญใจ
พวกผมไปรวมตัวกันที่ชายหาดพร้อมผู้คนอีกนับร้อย
เราไปลอยโคมกันที่ริมหาดทรายขาวยาว ตัดกับม้วนคลื่นสีเข้มที่ซัดตัวสู่ฝั่งเป็นจังหวะ
เราได้จุดไส้เทียน รอจนมวลอากาศอัดแน่นในโคมจนได้ที่ ก่อนค่อย ๆ ปล่อยให้ลอยสู่ฟ้า
ดวงโคมที่เพิ่งปล่อย ลอยช้า ๆ ขึ้นไปสมทบกับโคมอีกนับร้อยที่ถูกลอยก่อนหน้า
มองไกล ๆ เหมือนเป็นทางช้างเผือกที่เคลื่อนไหวช้า ๆ อยู่ไกล ๆ

พอถึงเที่ยงคืน นอกจากฉากหลังที่เป็นม่านโคมลอยเต็มท้องฟ้า
ฉากหน้ายังมีพลุและดอกไม้ไฟสุดอลังการจากโรงแรม และร้านอาหารริมหาด
ที่ขนกันมาจุดสร้างบรรยากาศให้แขกของตน และคนทั่วไปได้ร่วมชม
รอยยิ้มและคำทักทายสวัสดีปีใหม่ ลอยฟุ้งทั่วหาดเขาหลัก
ผมเก็บภาพและความสุขใจใส่กระเป๋า ก่อนเดินกลับมานอนพักเพื่อตื่นแต่เช้ารับแดดแรกของปีใหม่
=======================
ปีนี้ อาจไม่ได้ไปเที่ยวไหนมากมาย หรือไม่ได้ฉลองเฮฮาข้ามปี
รวมทั้งไม่ได้พักผ่อนแบบเต็มเหยียดให้สมกับที่หักโหมมาตลอด
แต่ผมก็ถือว่า ได้เป็นการ “ตั้งหลัก” ของการเริ่มต้นปีใหม่
ปีที่ใคร ๆ ก็หวั่นใจ ทั้งเรื่องงาน เรื่องการดำเนินชีวิต
ปีนี้ ได้เริ่มต้นด้วยการมาช่วยคนอื่น ได้เจอเพื่อนใหม่
และได้หยุดความวุ่นวายชั่วขณะ ให้หัวใจได้ปรับจังหวะก่อนเริ่มเดิน

ขอส่งความรู้สึกดี ๆ ให้ทุกคนได้แบ่งปัน
และได้ “ตั้งหลัก” ของการก้าวเดินตลอดปีใหม่นี้นะครับ